فرهاد مجیدی

اما با نگاهی گذرا به بازی‌های قبلی استقلال متوجه می‌شویم که سرمربی آبی‌پوشان بی‌جهت از مجیدی انتقاد نمی‌کند زیرا فرهاد مدت‌هاست که آن گلزن همیشگی نیست و فرصت‌ها را یکی پس از دیگری از دست می‌دهد.

سیر نزولی مجیدی از دربی آغاز شد. جایی که در دقیقه ابتدایی نیمه دوم، فرهاد با ورود به زمین یک موقعیت تک به تک را به راحتی از دست داد و پس از آن دیگر نتوانست از فرصت‌هایی که در اختیارش قرار می‌گیرد به شکل مطلوب استفاده کند.

البته باید به این موضوع اشاره داشت که مجیدی خیلی خوب خود را در موقعیت گلزنی قرار می‌هد و از کمند مدافعان حریف می‌گریزد ولی وقتی وظیفه اصلی خود یعنی گلزنی را به درستی انجام نمی‌دهد، دیگر نمی‌شود از او حمایت کرد و قلعه‌نویی هم حق دارد که پس از بازی‌ها مدعی می‌شود که اگر فرهاد بهتر از موقعیت‌ها استفاده می‌کرد برنده می‌شدیم.

البته به نظر می‌رسد آنهایی که حالا سنگ فرهاد را به سینه می‌زنند از حب این بازیکن نیست، بلکه از بغض قلعه‌نویی است و می‌خواهند با انتقادات خود سرمربی را روبروی کاپیتان تیمش قرار بدهند. زیرا در این شرایط مجیدی هم به خوبی می‌داند که روی فرم ایده‌آل نیست و وقتی فرصت های گلزنی زیادی را از دست می‌دهد، شایسته انتقاد سرمربی است.